صندلي

از شركت آمدم بيرون هوا هم كمي سرد شده بود و تاريك، به همراه دوستم به سمت ايستگاه اتوبوس ميرفتيم كه بريم كلاس طبق معمول با صفي طولاني روبرو شديم و از آنجايي كه راه طولاني در پيش داشتيم ايستاديم تا اتوبوس بعدي آمد تا بشينيم، سوار شديم. طبق موارد ديگه در اينجا هم حق خانمها پايمال شده و قسمت خانمها داراي 8 صندلي بيشتر نيست. صندليهاي 2نفره تمام شده بود ما نشستيم روي 2 صندلي پشت به هم.من داشتم با موبايلم صحبت ميكردم كه متوجه شدم صداي جروبحث دوستم با كسي مياد. برگشتم و متوجه شدم كه خانمي با سني حدود 35 با هيكلي درشت اصرار داشت كنار دوستم بشينه!!!! او هم بهش ميگفت :"خانم ما هم خسته ايم و راه هم زياد نميشه اينطوري نشست شما متونيد صبر كنيد با اتوبوس بعدي بريد كه بشينيد." ولي اين خانم گوشش بدهكار نبود و حرف خودشو ميزد ميگفت": من فرهنگيم و..... ميخوام بشينم مگه چي ميشه يك كم بري اونور تر تا منم بشينم." دوستم هم بهش گفت:" خانم شما مثل اينكه خودتو تو آينه نگاه نكردي كه اين حرف را ميزني." من غش كرده بودم از خنده خلاصه من به دوستم گفتم كه بيا كنار من بشين مثل اينكه اين خانم زبان مارو نمفهمه اون شب هم گذشت ولي متاسفانه اين مسائل كم نيست و مدام تكرار ميشه حيف كه ما آدمها نميتونيم كمي همديگر را درك كنيم و حد وحدود خودمون را بدونيم