جاي تاسف

چه خوبه كه آدم بتونه اطرافيانشو خوب بشناسه بعد با اونها رفت و آمد كنه يا باهاشون درد و دل كنه و حرفهاي دلشو بهشون بزنه يكي از عادتهاي بدي كه من دارم اينه كه زود به اطرافيانم اعتماد ميكنم و سفره دلم را پيششون باز ميكنم. بهتر بگم اين عيب بزرگ منه، كه اين مسئله بيشتر از همه به ضرر خودم تمام ميشه چون درصد كمي از آدمها خوشدل هستند ، درصد بالايي از اونها اصلا به قصد آزار دادن و ارضا كردن مسائل خودشون با ديگران صميمي ميشن ، حرفاي اونها رو ميشنوند و بعد اونها رو برملا ميكنن و از آب گل آلود ماهي ميگيرن!!!! حالا از اين طريق چه سودي عايدشون ميشه و چه نفعي ميبرند خدا ميدونه. شايد از اين طريق توجه و محبت ديگران را به خودشون جلب ميكنن، غافل از اينكه راههاي ديگه اي هم براي اين كار وجود داره چه خوبه كه هر كسي هميشه مواظب رفتار خودش باشه چون به نظرمن هر كاري كه آدم بكنه مطمئنا همونكار به خودش برميگرده شايد به يك نحو ديگه به قول معروف از هر دست بدي از همون دست ميگيري اين مسئله تلنگر بزرگي بود براي من كه درس بزرگي هم ازش گرفتم واز اين بابت خيلي خوشحالم براي همين اينجا نوشتم كه شما هم استفاده كنيد