يك متن از يك كتاب

ديروز شيطان را ديدم در حوالي ميدان بساطش را پهن كرده بود فريب مي فروخت.مردم دورش جمع شده بودند،هياهو مي كردند وهول مي زدند و بيشتر مي خواستند.توي بساطش همه چيز بود:غرور، حرص،دروغ وخيانت،جاه طلبي وقدرت.هركس چيزي مي خريد ودر ازايش چيزي ميداد.بعضي ها تكه اي از قلبشان را مي دادند وبعضي پاره اي روحشان را.بعضي ايمانشان را مي دادند وبعضي آزادگي شان را. شيطان مي خنديد و دهانش بوي گند جهنم ميداد.حالم را بهم ميزد،دلم ميخواست همه نفرتم را توي صورتش تف كنم. انگار ذهنم را خواند موزيانه خنديد وگفت: من كاري با كسي ندارم فقط گوشه اي بساطم را پهن كرده ام وآرام نجوا ميكنم.نه قيل وقال ميكنم و نه كسي را مجبور ميكنم كه چيزي از من بخرد.ميبيني آدمها خودشان دور من جمع شده اند. جوابش را ندادم آنوقت سرش را نزديكتر آورد و گفت:البته تو با اينها فرق ميكني تو زيركي ومومن.زيركي و ايمان آدم را نجات ميدهد.انها ساده اند و گرسنه به جاي هر چيزي فريب ميخورند. از شيطان بدم امد ولي حرفهايش شيرين بود.گذاشتم كه حرف بزند.ساعتها كنار بساطش نشستم. تا اينكه چشمم به جعبه عبادت افتاد كه لابلاي چيزهاي ديگر بود.دور از چشم شيطان آنرا برداشتم وتوي جيبم گذاشتم.با خودم گفتم:بگذار يكبار هم كه شده كسي چيزي از شيطان بدزدد.بگذار يكبار هم او فريب بخورد. به خانه آمدم ودر جعبه را باز كردم اما توي ان جز غرور چيزي نبود.جعبه عبادت از دستم افتاد وغرور توي اتاق ريخت.فريب خورده بودم.دستم را روي قلبم گذاشتم،نبود.فهميدم كه آنرا كنار بساط شيطان جا گذاشتم.تمام راه را دويدم ولعنتش كردم.ميخواستم يقه نامردش را بگيرم ،عبادت دروغيش را توي سرش بكوبم وقلبم را پس بگيرم. به ميدان رسيدم اما شيطان نبود.آنوقت نشستم وهاي هاي از ته دل گريه كردم. اشكهايم كه تمام شدبلندشدم تا بي دليم را با خود ببرم كه صدايي شنيدم ....صداي قلبم را. پس همانجا بي اختيار به سجده افتادم وزمين را بوسيدم به شكرانه قلبي كه پيدا شده بود