چند وقتيه كه در موردكارم با خودم درگيري ذهني دارم.به چند دليل ، يكي اينكه حقوقم كمه.اينو نسبت به سابقه كارم،سمتم و مقايسه با دوستانم ميگم.دوم اينكه مسيرش برام دوره و هر روز كه با شوشو جان ميايم ايشون به خاطر من بايد نيم ساعت زودتر برسه محل كارش و موقع برگشت هم تا من برسم به ايشون(به خاطر طرح ترافيك) 45 دقيقه الي 1 ساعت بايد منتظر من باشه.اگه كار داشته باشه شركت ميمونه اگه نه بايد الاف من بشه تا من برسم.به قول شوشو اگه اين 5/1 ساعت الافي و موندن توي ترافيك را با هم جمع كنيم اگه من نرم سر كار بيشتر از حقوق من ميتونه توي اون مدت پول بسازه با كار گرفتن توي خانه.سوم اينكه اين آلودگي هوا و ترافيك به شدت منو اذيت ميكنه و من روزهايي كه ميرم سر كار سر درد دارم يعني عملا هر روز. چهارم اينكه احساس ميكنم ديگه چيز جديدي اينجا ياد نخواهم گرفت و كاملا برام تكراري شده

حالا دلائلي كه نميخوام كارم را ول كنم: يكي اينكه استقلال ماليمو از دست ميدم و فكر ميكنم هيچ نقش مثبتي توي زندگيمون ندارم.دوم اينكه مي ترسم حوصلم سر بره چون اصلا تجربه توي خانه نشستن را ندارم، تا از دانشگاه آمدم بيرون رفتم سر كار.سوم اينكه ميترسم از اينكه از محيط اجتماعي دور باشم وبخوام زن خانه باشم.چهارم اينكه محيط كارمو دوست دارم و اگه جاي ديگه برم زياد محيط خوبي نباشه.

خلاصه اينها دلائل من بود خوشحال ميشم اگه نظراتتون را بگين تا شايد كمكم باشه در تصميم گيري.